Wilhelm Beermann

Cmentarz Hutniczy w Gliwicach / Der Hüttenfriedhof in Gleiwitz

Biografie pochowanych osób / Biografien

Wilhelm Beermann

	Cmentarz Hutniczy pochówek potwierdzony
Wilhelm 28.07.1810 – 5.12.1881
Wilhelmine geb. Schwűrtz ...1814 – 3.09.1873

fotografia w albumie zdjęć Wilhelma Beermanna znajdującym się w zbiorach Muzeum w Gliwicach
Wilhelm Beermann urodził się 28 lipca 1810 roku w Clausthal. Było to miasto górnicze, powstałe dzięki istniejącym tu od XVI wieku kopalniom rud metali. Po ukończeniu liceum Beermann podjął naukę w działającej od 1775 roku szkole górniczej (Berg- und Hüttenschule). [Szkoła ta została przekształcona w 1865 roku w Akademię Górniczą (Bergakademie), a obecnie w Politechnikę (Technische Universität Clausthal).] Studiował tam matematykę, mineralogię, geografię, fizykę, mechanikę i wiedzę o górnictwie, uczył się sztuki mierniczej, pomiarów pól, rysunku budowy maszyn, a w wolnych chwilach zajmował się rudami srebronośnymi. Po ukończeniu studiów rozpoczął praktykę górniczą w kopalniach „Dorothea” i „Herzog Wilhelm”. Od 1 marca 1832 roku służył przez 14 miesięcy w Göttingen w I Pułku Lekkiej Piechoty (strzelców). W październiku 1833 roku przybył do Gliwic i w tutejszej Szkole Przemysłowej studiował budownictwo maszyn. W 1837 roku otrzymał obywatelstwo miasta i razem z Carlem Schotteliusem założył warsztat mechaniczny, w którym budowano przede wszystkim maszyny do fabryk cukru w Rosji. Był inżynierem Królewskiej Odlewni Żeliwa w Gliwicach i pełnił funkcję skarbnika pierwszego koła górnośląskiego Związku Inżynierów Niemieckich. Prawdopodobnie wziął udział jako współpracownik Wilhelma Schultze w pracach nad budową dwóch nowych wielkich pieców (Schulze z 1852 r. i Karsten z 1855 r.) wzniesionych w Królewskiej Odlewni w Gliwicach w latach 50. XIX w. [4]

fotografia w albumie zdjęć Wilhelma Beermanna znajdującym się w zbiorach Muzeum w Gliwicach	Ożenił się 18 sierpnia 1846 roku (OW nr 33 z dnia 18.08.1846 r.) z Wilhelminą z d. Schwürtz (1814–3.09.1873 OW nr 110 z dnia 19.09.1873 r.), pochodzącą z rodziny, której przedstawiciele przez blisko 100 lat sprawowali urząd gliwickich poczmistrzów. Oberschlesien im Bild 4/1927

Mieszkali w domu przy Kronprinzenstr. 20 (ob. ul. Jagiellońska). Ten adres pojawia się w latach 70. XIX wieku, wcześniejszy spis z lat 1864–1867 wymienia wprawdzie nazwę ulicy, ale numeracja domów była inna.[6]

Nietsche B., Historia miasta Gliwice, przekł. S.Rosenbaum, Gliwice 2011

Beermannowie mieli córkę (prawdopodobnie tylko jedną, nie znalazłam wzmianek o żadnych urodzinach dzieci), która wyszła za mąż za Ernsta Stűmera, syna Augusta, zaopatrzeniowca Huty. Ernst Stűmer prowadził razem z teściem atelier fotograficzne, a po jego śmierci przejął je i znaczenie rozwinął.	fotografia w albumie zdjęć Wilhelma Beermanna znajdującym się w zbiorach Muzeum w Gliwicach

Poza pracą Wilhelm Beermann udzielał się też społecznie. Należał do gliwickiej loży masońskiej „Pod zwycięską prawdą”. Wydał nawet tomik wierszy.


książka w zbiorach Biblioteki Śląskiej w Katowicach

Wchodził w skład Rady Parafialnej wspólnoty ewangelickiej i był zaangażowany w budowę nowego kościoła ewangelickiego (dziś kościół p.w. św. Barbary), oddanego do użytku w 1863 r. Jego podpis figuruje też pod aktem erekcyjnym tworzącym ewangelicki Dom Dziecka dla Sierot w 1865 r. (później był członkiem kuratorium tego sierocińca) oraz pod aktem z 1873 r. postanawiającym o budowie nowego ewangelickiego domu parafialnego. Był też członkiem rady miejskiej oraz współzałożycielem Liedertafel.



Zachowała się jego fotografia przedstawiająca zadaszony krzyż ustawiony w 1867 r. w miejscu, gdzie stał ołtarz starego katolickiego kościoła p.w. św. Barbary.	OB 51/1927

W 1860 roku Wilhelm Beermann zrezygnował z powodu choroby z kierowania fabryką i założył atelier fotograficzne.

Wilhelm Beermann absolvierte das Lyzeum in Clausthal und im Jahre 1828 began seine Arbeit als Bergmann. Ab 1833 setzte seine Ausbildung an einer Industrieschule in Gleiwitz fort. Er war Ingenieur der Königlichen Eisengiesserei in Gliwice, zusammen mit Carl Schottelius gründete eine mechanische Werkstatt. Ausserhalb der Arbeit war auch gesellschaftlich sehr aktiv. Er war Schatzmeister der Oberschlesischen Verein Deutscher Ingenieure, war Mitglied des evangelischen Pfarrgemeinderat, gehörte zu Gleiwitzer Freimaurerloge. Seine Passion war Fotografie – schliesslich wurde sie sein Beruf, um 1859 gegründete eine Fotoanlage.

Übersetzung: Krystyna Koch

The first stage of his education Wilhelm Beermann finished in the secondary school in Clausthal, and in 1828 he started his work as a miner. From the 1833 he continued his education at the Industrial School in Gliwice. He became an engineer and was working in Royal Iron Foundry in Gliwice. Together with Carl Schottelius they established the mechanical workshop. Besides his professional occupation he was working for the community of Gliwice – he was a cashier in the Upper Silesia Association of German Engineers, member of Evangelical Parish Council and belonged to Gliwice Masonic Lodge. His passion was a photography, which became his profession when around 1859 he founded an photograph atelier.

Translation: Ewa Hordyniak

Początkowo Wilhelm Beermann traktował fotografię jako hobby – jego pierwsze zdjęcia datowane są na rok 1859. Rok później założył atelier fotograficzne (dwa lata przed założeniem atelier przez Wilhelma Blandowskiego).		Muzeum w Gliwicach

Beermann jest autorem najstarszych zachowanych fotografii Gliwic (w zbiorach gliwickiego Muzeum znajdują się dwa albumy z jego fotografiami, spuścizna po przedwojennym Muzeum Górnośląskim w Gliwicach / Oberschlesisches Museum in Gleiwitz). Prawdopodobnie z racji swojego zawodu wykazywał zamiłowanie do fotografii przemysłowej.
zbiór fotografii w Archiwum Państwowym w Katowicach, Oddział w Gliwicach










W swoim atelier wykonywał głównie zdjęcia portretowe, ale nie stronił również od scenek rodzajowych.
fotografie z albumu zdjęć Wilhelma Beermanna znajdującego się w zbiorach Muzeum w Gliwicach


W roku 1877, zięć Ernst Stűmer jest już jego wspólnikiem. (Być może nastąpiło to nieco wcześniej, w latach 1874–1876, ale brakuje tych roczników OW).		OW nr 93 z 10.08.1877 r.