|
Cmentarz Hutniczy w Gliwicach /
Der Hüttenfriedhof
in Gleiwitz
Biografie pochowanych osób / Biografien
|
|
Carl Ludwik Eck
7.11.1796 –
26.11.1852
Die Gründung und
Weiterenwickelung
der Königsütte
1802–1902, SI
10, Archiwum
Państwowe w
Katowicach,
Oddział w
Gliwicach |
|
|
Urodził się w Freistadt, w Prusach Zachodnich. Jego ojciec był pruskim
urzędnikiem w Warszawie, tam też Carl Eck ukończył szkołę podstawową.
Następnie pobierał nauki w gimnazjum w Kwidzynie po czym rozpoczął naukę w
zawodzie aptekarza – podczas wojny prusko-napoleońskiej zgłosiwszy się jako
ochotnik kierował apteką polową. W 1817 roku rozpoczął studia na
uniwersytecie w Berlinie porzucając zawód aptekarza na rzecz hutnictwa. Już
w 1821 roku opracował swój pierwszy wynalazek – bezołowiową glazurę do
emaliowania żeliwnych naczyń. W 1823 roku został zatrudniony w Królewskim
Urzędzie Górniczym we Wrocławiu, a potem kolejno w hucie „Fryderyk” (1827),
w odlewni w Gliwicach i Królewskiej Hucie jako kierownik koksowni (1838).
Tam też skonstruował nowe piece płomieniowe.
Należał do
loży masońskiej:
początkowo w
Berlinie
„Drei goldene
Schlűssel”,
a od 1 kwietnia
1828 roku do
St.Joh.-Loge
„Silberfels” zu
Beuthen OS.
Był aktywnym badaczem, wiele publikował w ówczesnej literaturze fachowej.
(m.in.
„Vorläufige Nachricht von dem auf der Königshütte in Oberschlesien
angestellten Versuchen des Roheisens-Feinens in Flammenofen mit Gasen“
(1843); „Über das Raffinieren des Coackes-Roheisens in Gasflammenofen auf
der Königshütte“ (1846), „Über den Betrieb der Kokshochöfen in Belgien mit
besonderer Beziehung auf die
Königshütte in Oberschlesien“ (1850), „Über die Bildung des Cyankaliums bei
den Hochöfen auf der Königshütte und über den Kaligehalt der verschiedenen
Schmelzmaterialen“ (1851), „Über das Verschmelzen der Thoneisensteine im
gerösteten und ungerösteten Zustande“ (1851).
Odnosił również sukcesy w pracy, jako innowator i organizator.
„...W
maju 1828 roku zachęcony przez prof.Brettnera landrat von Brettin wniósł
podanie o założenie szkoły rzemieślniczej. Otwarto ją jeszcze w
tym samym roku. Na ten cel władze miejskie udostępniły lokal w
budynku ratusza. Odtąd sześćdziesięciu wychowanków codziennie
–
oprócz niedziel i świąt
–
w godzinach od czwartej do szóstej po południu bezpłatnie pobierało
lekcje rysunku, chemii, rachunków, matematyki, fizyki i pisania.
Pierwszymi nauczycielami byli profesor gimnazjum Brettner, konduktor
Schmidt, pisarz hutniczy Eck, modelarz Beyerhaus i miejscy
nauczyciele Kunze i Haussmann...”
[2] str. 195
Ożenił się z Liną z domu
Bönisch.
Mieli troje
dzieci: Anna
Pauline
(ur. 23.06.1831
OW nr 31 z 2.08.1831 r.), Ida Aurelie
(ur. 23.06.1831
OW nr 52 z 20.12.1834 r.)
i Heinrich
Adolph.
Zmarł w Gliwicach na cholerę 26 listopada 1852 roku
(OW nr
48 z 30.11.1852 r.). Pogrzeb
na cmentarzu
hutniczym odbył się 28 listopada. Napis na grobie głosił: „Tu spoczywa inspektor hutniczy Karol
Ludwik Eck urodzony w Freistadt w Prusach Zachodnich 7 listopada 1796 roku”.
|
|
|
Archiwum
Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach |
|
|
Heinrich Adolph urodził się
13 stycznia 1837 roku
w Gliwicach (OW nr
7 z 13.02.1837 r.). Po ukończeniu w 1855 roku szkoły realnej w Berlinie
poświęcił się górnictwu. Odbył praktykę w Tarnowskich Górach i Królewskiej
Hucie w latach 1855–1858, a następnie studiował na uniwersytecie we
Wrocławiu, po czym rozpoczął pracę w Instytucie Geologicznym w Berlinie.
Był wybitnym znawcą formacji triasowej, a od 1861 członkiem zespołu
opracowującego mapę geologiczną Górnego Śląska pod kierownictwem F.
Römera.
W
1866 roku habilitował się w Akademii Górniczej. Od 1871 roku jako
profesor mineralogii i geologii wykładał na politechnice w Stuttgarcie.
Ogłosił wiele prac z dziedziny badań geologicznych, także dotyczących
Górnego Śląska. Zajmował się także badaniem ruchów tektonicznych
skorupy ziemskiej. W roku 1900 stracił wzrok i wycofał się z działalności
naukowej i pedagogicznej. Jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa
triasowego liliowca „Eckicrinus”.
W 1871 roku ożenił się z córką radcy rządowego Marią
Kannabich
– małżeństwo
pozostało bezdzietne. Zmarł w
Stuttgarcie 11 marca 1925 roku.
|
|
Karl Eck
wurde in
Freistadt in
Westpreußen
geboren. Seine
Grundschulzeit
absolvierte er
in Warschau. Ein
Gymnasium
besuchte er in
Kwidzyn/
Marienwerder und
danach hat er
den Beruf eines
Apothekers
ergriffen. Im
Jahre 1817
begann er das
Studium an der
Universität zu
Berlin, wobei er
den Beruf des
Apothekers
zugunsten der
Metallurgie
aufgab. Bereits
im Jahre 1821
kam es zu seiner
ersten Erfindung
– es entstand
eine bleifreie
Glasur zum
Emaillieren
gusseisener
Gefäße. Im Jahre
1823 wurde er im
Königlichen
Bergamt in
Breslau
angestellt, dann
nacheinander in
der Eisenhütte
„Friedrich”
(1827), in der
Gleiwitzer
Gießerei und in
der Königlichen
Eisenhütte als
Leiter der
Kokerei (1838).
Dort
konstruierte er
neue Flammöfen.
Er war ein
aktiver Forscher
und
veröffentlichte
viel in der
zeitgenössischen
Fachliteratur.
Erfolgreich war
er auch als
Innovator und
Organisator.
Übersetzung:
Sebastian Mrożek
Heinrich Adolf Eck kam in Gleiwitz als Sohn des
Hütteninspektors
Karl und Lina
geb.
Böhnisch zur
Welt.
Nach Beendigung der Realschule in Berlin hat er sich
mit dem Bergbau
befasst.Er hat
in den Jahren
von 1855–1858
ein Praktikum in
Tarnowitz und
Königshütte
absolviert und
begann danach
ein Studium in
Breslau. Nach
Abschluss des
Studiums bekam
er eine Stelle
im Berliner
Geologischen
Institut.
Er war ein
herausragender
Kenner der
Triasenformationen
und seit 1861
Mitglied der
Arbeitsgruppe
unter der
Leitung
F.Römers, welche
mit
der Erstellung geologischer Karten
Oberschlesiens
beschäftigt war.
Im Jahr 1866 erlangte er die
Habilitation an
der
Bergakademie.
Seit 1871 hat er
als Professor
der Mineralogie
an der
Technischen
Hochschule in
Stuttgart
unterrichtet.
Eck
veröffentlicht
viele Arbeiten
aus dem Bereich
der Geologie,
die
Oberschlesien
betrafen.
Er befasste sich auch mit der tektonischen
Bewegung der
Erdkruste. Im
Jahre 1900
erblindet er und
beendet seine
akademische
Laufbahn.
Zu seinen Ehren wurde eine Triasenform (Eckicrinus)
nach ihm
benannt.
Im Jahre 1871
heiratet Eck
Maria Kannabich,
die Tochter eines Regierungsrates. Die Ehe blieb
Kinderlos.
Er starb am
11.03.1925 in Stuttgart.
Übersetzung:
Theo Schikovsky
|
|
Karl Eck
was born in
Freistadt, West
Prussia. He
finished primary
school in
Warsaw, attended
junior high
school in
Kwidzyn/Marienwerder,
and then became
a pharmacist. In
1817, he began
studying at the
University of
Berlin, giving
up his
profession as a
pharmacist in
favor of
metallurgy.
Already in 1821,
his first
invention
appeared
–
a lead-free
glaze for
enamelling cast
iron dishes. In
1823, he was
employed at the
Royal Mining
Authority in
Wrocław, then at
the „Friedrich”
ironworks
(1827), at the
Gliwice foundry
and at the Royal
Ironworks as a
coking plant
manager (1838).
There he built
new refractory
furnaces. He was
an active
researcher and
published widely
in contemporary
literature. He
also achieved
success as an
innovator and
organizer.
Heinrich Adolf
Eck
was
born in Gliwice
as the son of
the steelworks
inspector Karl
Eck and Lina née
Böhnisch. After
graduating from
high school in
Berlin, he was
engaged in
mining,
completed
internships in
Tarnowitz and
Königshütte in
the years
1855–1858, and
then began
studying in
Wrocław. After
graduating, he
got a job at the
Berlin
Geological
Institute. He
was an
outstanding
expert on
Triassic
formations and
from 1861 a
member of the
working group
led by F. Römer,
which was
involved in
creating
geological maps
of Upper
Silesia. In 1866
he obtained his
habilitation at
the
Bergakademie.
From 1871 he
taught as a
professor of
mineralogy at
the Technical
University of
Stuttgart. Eck
published many
works on geology
and also studied
the tectonic
movements of the
Earth's crust.
In 1900, he went
blind and ended
his academic
career. A
Triassic form
(Eckicrinus) was
named in his
honor. In 1871,
Eck married
Maria Kannabich,
the daughter of
a government
councilor. The
couple remained
childless. He
died on March
11, 1925 in
Stuttgart.
Translation:
Ewa Hordyniak
|
Nagrobek symboliczny – 2014 |
|
Materiały źródłowe:
[1]
Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach, Akta
rodzin gliwickich
[2]
Nietsche B., Historia miasta Gliwice, przekł. S.Rosenbaum,
Gliwice 2011
[3] Schmidt J.; Hutnicy, artyści modelierzy
oraz twórcy górnośląskiego hutnictwa – cz.I; Rocznik Muzeum
w Gliwicach tom X/1994
[4] Die Gründung und Weiterenwickelung der Königshütte 1802–1902, SI
10, Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach
|
|