Cmentarz Hutniczy w Gliwicach / Der Hüttenfriedhof in Gleiwitz

Biografie pochowanych osób / Biografien

 

 

Carl Ludwik Eck

7.11.179626.11.1852

 

 


Die Gründung und Weiterenwickelung der Königsütte 1802–1902, SI 10, Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach
   

Urodził się w Freistadt, w Prusach Zachodnich. Jego ojciec był pruskim urzędnikiem w Warszawie, tam też Carl Eck ukończył szkołę podstawową. Następnie pobierał nauki w gimnazjum w Kwidzynie po czym rozpoczął naukę w zawodzie aptekarza – podczas wojny prusko-napoleońskiej zgłosiwszy się jako ochotnik kierował apteką polową. W 1817 roku rozpoczął studia na uniwersytecie w Berlinie porzucając zawód aptekarza na rzecz hutnictwa. Już w 1821 roku opracował swój pierwszy wynalazek – bezołowiową glazurę do emaliowania żeliwnych naczyń. W 1823 roku został zatrudniony w Królewskim Urzędzie Górniczym we Wrocławiu, a potem kolejno w hucie „Fryderyk” (1827), w odlewni w Gliwicach i Królewskiej Hucie jako kierownik koksowni (1838). Tam też skonstruował nowe piece płomieniowe.

Należał do loży masońskiej: początkowo w Berlinie „Drei goldene Schlűssel”, a od 1 kwietnia 1828 roku do St.Joh.-Loge „Silberfels” zu Beuthen OS.

Był aktywnym badaczem, wiele publikował w ówczesnej literaturze fachowej. (m.in. „Vorläufige Nachricht von dem auf der Königshütte in Oberschlesien angestellten Versuchen des Roheisens-Feinens in Flammenofen mit Gasen“ (1843); „Über das Raffinieren des Coackes-Roheisens in Gasflammenofen auf der Königshütte“ (1846), „Über den Betrieb der Kokshochöfen in Belgien mit besonderer Beziehung auf die Königshütte in Oberschlesien“ (1850), „Über die Bildung des Cyankaliums bei den Hochöfen auf der Königshütte und über den Kaligehalt der verschiedenen Schmelzmaterialen“ (1851), „Über das Verschmelzen der Thoneisensteine im gerösteten und ungerösteten Zustande“ (1851). Odnosił również sukcesy w pracy, jako innowator i organizator.

...W maju 1828 roku zachęcony przez prof.Brettnera landrat von Brettin wniósł podanie o założenie szkoły rzemieślniczej. Otwarto ją jeszcze w tym samym roku. Na ten cel władze miejskie udostępniły lokal w budynku ratusza. Odtąd sześćdziesięciu wychowanków codziennie oprócz niedziel i świąt w godzinach od czwartej do szóstej po południu bezpłatnie pobierało lekcje rysunku, chemii, rachunków, matematyki, fizyki i pisania. Pierwszymi nauczycielami byli profesor gimnazjum Brettner, konduktor Schmidt, pisarz hutniczy Eck, modelarz Beyerhaus i miejscy nauczyciele Kunze i Haussmann...  [2] str. 195

Ożenił się z Liną z domu Bönisch. Mieli troje dzieci: Anna Pauline (ur. 23.06.1831 OW nr 31 z 2.08.1831 r.), Ida Aurelie (ur. 23.06.1831 OW nr 52 z 20.12.1834 r.) i Heinrich Adolph.

Zmarł w Gliwicach na cholerę 26 listopada 1852 roku (OW nr 48 z 30.11.1852 r.). Pogrzeb na cmentarzu hutniczym odbył się 28 listopada. Napis na grobie głosił: „Tu spoczywa inspektor hutniczy Karol Ludwik Eck urodzony w Freistadt w Prusach Zachodnich 7 listopada 1796 roku”.

   

Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach
   

Heinrich Adolph urodził się 13 stycznia 1837 roku w Gliwicach (OW nr 7 z 13.02.1837 r.). Po ukończeniu w 1855 roku szkoły realnej w Berlinie poświęcił się górnictwu. Odbył praktykę w Tarnowskich Górach i Królewskiej Hucie w latach 18551858, a następnie studiował na uniwersytecie we Wrocławiu, po czym rozpoczął pracę w Instytucie Geologicznym w Berlinie. Był wybitnym znawcą formacji triasowej, a od 1861 członkiem zespołu opracowującego mapę geologiczną Górnego Śląska pod kierownictwem F. Römera. W 1866 roku habilitował się w Akademii Górniczej. Od 1871 roku jako profesor mineralogii i geologii wykładał na politechnice w Stuttgarcie.

Ogłosił wiele prac z dziedziny badań geologicznych, także dotyczących Górnego Śląska. Zajmował się także badaniem ruchów tektonicznych skorupy ziemskiej. W roku 1900 stracił wzrok i wycofał się z działalności naukowej i pedagogicznej. Jego nazwisko upamiętnia m.in. nazwa rodzajowa triasowego liliowca „Eckicrinus”.

W 1871 roku ożenił się z córką radcy rządowego Marią Kannabich małżeństwo pozostało bezdzietne. Zmarł w Stuttgarcie 11 marca 1925 roku.

 

 

Karl Eck wurde in Freistadt in Westpreußen geboren. Seine Grundschulzeit absolvierte er in Warschau. Ein Gymnasium besuchte er in Kwidzyn/ Marienwerder und danach hat er den Beruf eines Apothekers ergriffen. Im Jahre 1817 begann er das Studium an der Universität zu Berlin, wobei er den Beruf des Apothekers zugunsten der Metallurgie aufgab. Bereits im Jahre 1821 kam es zu seiner ersten Erfindung – es entstand eine bleifreie Glasur zum Emaillieren gusseisener Gefäße. Im Jahre 1823 wurde er im Königlichen Bergamt in Breslau angestellt, dann nacheinander in der Eisenhütte „Friedrich” (1827), in der Gleiwitzer Gießerei und in der Königlichen Eisenhütte als Leiter der Kokerei (1838). Dort konstruierte er neue Flammöfen.

Er war ein aktiver Forscher und veröffentlichte viel in der zeitgenössischen Fachliteratur. Erfolgreich war er auch als Innovator und Organisator.

Übersetzung: Sebastian Mrożek

Heinrich Adolf Eck kam in Gleiwitz als Sohn des Hütteninspektors Karl und Lina geb. Böhnisch zur Welt. Nach Beendigung der Realschule in Berlin hat er sich mit dem Bergbau befasst.Er hat in den Jahren von 18551858 ein Praktikum in Tarnowitz und Königshütte absolviert und begann danach ein Studium in Breslau. Nach Abschluss des Studiums bekam er eine Stelle im Berliner Geologischen Institut. Er war ein herausragender Kenner der Triasenformationen und seit 1861 Mitglied der Arbeitsgruppe unter der Leitung F.Römers, welche mit der Erstellung geologischer Karten Oberschlesiens beschäftigt war. Im Jahr 1866 erlangte er die Habilitation an der Bergakademie. Seit 1871 hat er als Professor der Mineralogie an der Technischen Hochschule in Stuttgart unterrichtet.

Eck veröffentlicht viele Arbeiten aus dem Bereich der Geologie, die Oberschlesien betrafen. Er befasste sich auch mit der tektonischen Bewegung der Erdkruste. Im Jahre 1900 erblindet er und beendet seine akademische Laufbahn. Zu seinen Ehren wurde eine Triasenform (Eckicrinus) nach ihm benannt.

Im Jahre 1871 heiratet Eck Maria Kannabich, die Tochter eines Regierungsrates. Die Ehe blieb Kinderlos. Er starb am 11.03.1925 in Stuttgart.

Übersetzung: Theo Schikovsky

 

Karl Eck was born in Freistadt, West Prussia. He finished primary school in Warsaw, attended junior high school in Kwidzyn/Marienwerder, and then became a pharmacist. In 1817, he began studying at the University of Berlin, giving up his profession as a pharmacist in favor of metallurgy. Already in 1821, his first invention appeared a lead-free glaze for enamelling cast iron dishes. In 1823, he was employed at the Royal Mining Authority in Wrocław, then at the „Friedrich” ironworks (1827), at the Gliwice foundry and at the Royal Ironworks as a coking plant manager (1838). There he built new refractory furnaces. He was an active researcher and published widely in contemporary literature. He also achieved success as an innovator and organizer.

 

Heinrich Adolf Eck was born in Gliwice as the son of the steelworks inspector Karl Eck and Lina née Böhnisch. After graduating from high school in Berlin, he was engaged in mining, completed internships in Tarnowitz and Königshütte in the years 1855–1858, and then began studying in Wrocław. After graduating, he got a job at the Berlin Geological Institute. He was an outstanding expert on Triassic formations and from 1861 a member of the working group led by F. Römer, which was involved in creating geological maps of Upper Silesia. In 1866 he obtained his habilitation at the Bergakademie. From 1871 he taught as a professor of mineralogy at the Technical University of Stuttgart. Eck published many works on geology and also studied the tectonic movements of the Earth's crust. In 1900, he went blind and ended his academic career. A Triassic form (Eckicrinus) was named in his honor. In 1871, Eck married Maria Kannabich, the daughter of a government councilor. The couple remained childless. He died on March 11, 1925 in Stuttgart.

Translation: Ewa Hordyniak


 

Nagrobek symboliczny – 2014

 

 

Materiały źródłowe:

[1] Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach, Akta rodzin gliwickich

[2] Nietsche B., Historia miasta Gliwice, przekł. S.Rosenbaum, Gliwice 2011

[3] Schmidt J.; Hutnicy, artyści modelierzy oraz twórcy górnośląskiego hutnictwa – cz.I;  Rocznik Muzeum w Gliwicach tom X/1994

[4] Die Gründung und Weiterenwickelung der Königshütte 1802–1902, SI 10, Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach