Karl Ludwig (7.06.1831 – 25.09.1918)

Urodził się w Lingen w Dolnej Saksonii w licznej rodzinie kaznodziei i przewodniczącego rady kościelnej Christiana. W 1854 roku ukończył Akademię Górniczą w Clausthal i rozpoczął pracę w górnictwie. Po złożeniu egzaminów górniczych został zatrudniony w hucie „Rote Hütte” w Harcu, gdzie został mianowany mistrzem hutniczym. 

Wiosną 1871 roku przeniesiony został do Odlewni Żeliwa w Gliwicach i w latach 1872–1902 kierował zakładem, przewodnicząc jednocześnie Towarzystwu Niemieckich Odlewni Żelaza. Pod jego dyrekcją zakład gruntownie zmodernizowano. Był znany z dbałości o pracowników. Inicjował powstanie szkoły zawodowej oraz kasy zapomogowej, rozbudowę kolonii robotniczej z łaźnią, jadalnią i ogrodem. Kierował również Urzędem Hutniczym w Ozimku. Angażował się w życie Gliwic: był członkiem magistratu i rady w gminie ewangelickiej, deputowanym do synodu ewangelickiego i kuratorem Szkoły Maszynowej i Hutniczej. W uznaniu zasług udekorowano go Orderem Czerwonego Orła III klasy. Był uznanym naukowcem, wykładał hutnictwo w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu, a w 1911 roku Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu nadała mu tytuł doktora honoris causa. Był współtwórcą i członkiem rady Hut Żelaza Górnego Śląska.

Z okazji odejścia Jűngsta na emeryturę, zorganizowano wielkie uroczystości. Pożegnanie zaczęło się na terenie odlewni. Następnie, wieczorem zorganizowano przemarsz przez miasto blisko ośmiuset osób, niosących pochodnie i lampiony z orkiestrą garnizonową na czele. Pochód dotarł pod dom państwa Jüngst na ul. Dworcowej 29. Równocześnie na terenie odlewni przeprowadzono iluminację wielkiego pieca widoczną w całym mieście. Na szczycie wielkiego pieca stanęły pięciometrowej wysokości inicjały jubilata w ozdobnym obramowaniu. Następnie pochód wrócił do zakładu, gdzie celebrowano pożegnanie w gospodzie, znajdującej się na terenie odlewni. Równie uroczyste pożegnanie przygotowały władze miasta w sali teatru. Wśród portretów cesarza Niemiec i dostojnego jubilata, przy dźwiękach orkiestry żegnały Jüngsta władze Gliwic, oddelegowani na tę uroczystość wysocy urzędnicy z Berlina i przedstawiciele urzędów górniczych z terenu Niemiec. Podkreślano zasługi Jüngsta zarówno dla zakładu, którym kierował, jak i dla miasta, akcentując jego działania socjalne i osiągnięcia naukowe. W uznaniu zasług udekorowano go Orderem Czerwonego Orła III klasy. 

Od współpracowników Jüngst otrzymał na pożegnanie album, w którym znalazły się fotografie urzędników z nim współpracujących oraz zdjęcia samego zakładu i otoczenia. Po uroczystościach odprowadzono Państwa Jüngst na dworzec, skąd wyjechali, by osiąść na stałe w Berlinie, jednak w 1913 roku, po śmierci żony, Jüngst wrócił do Gliwic.

Jüngst był dwukrotnie żonaty – po raz pierwszy z Elwine Seidensticker (26.05.1833 – 21.05.1865). Z trojga ich dzieci, dwoje zmarło na szkarlatynę nie ukończywszy dwóch lat, córka Marta (29.04.1865 – 8.06.1919) wyszła za mąż za gliwickiego pastora Konrada Schmidta. Pochowani są na Cmentarzu Lipowym, ich grób zachował się jako jeden z nielicznych.

Elisabeth Georgine Anna Julia Martha Jüngst (1861 Lauterberg – 1863 Lauterberg)
Georg Heinrich Gottfried Julius Jüngst (1862 Lauterberg – 1863 Lauterberg)
Theodora Clara Mathilde Caroline Martha Jüngst (1865 St. Andreasberg – 1919 Gliwice)

OW nr 132 z 10.08.1919 r.

OW nr 132 z 10.08.1919 r.

OW nr 96 z 28.04.1913 r.

OW nr 100 z 3.05.1913 r.

Zmarł w Gliwicach i został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Hutniczym, razem z żoną Mathilde, synami Paulem i Fritzem oraz wnukiem Fritzem. 

To tłumaczenie wujka gugla w mojej interpretacji (i skrócie), czy może ktoś to poprawić?

25 września w dojrzałym wieku 88 lat zmarł radca górniczy, dr. ing. H. C. Karl Jüngst, jeden z najwybitniejszych hutników górnośląskiego okręgu przemysłowego.

Dr. Karl Jungst pracował głównie jako dyrektor Königl. Hűtte.
Zmarły urodził się 7 czerwca 1831 roku w Lingen w prowincji Hannower. Ukończył szkołę średnią w Lingen, a następnie uczęszczał do słynnej akademii gómiczej w Clausthal.

Ostatnie [??] odbyło się wiosną 1871 roku w Rotehűtte, 2 godziny drogi od Wernigerode, został pochowany w Gliwicach. Służył nie krócej niż 31 i pół roku i znakomicie zarządzał swoimi sprawami.

Jako następca radcy górniczego Stentza z rozwagą i dalekowzrocznością pracował nad rozbudową Königl. Hűtte. Przyłączył do zakładu odlewnię rur, odlewnię stali i koksownię.

Pruska administracja państwowa doceniła jego wielorakie funkcje na dziedzinie metalurgii, nadając mu tytuł Królewskiego  Tajnego Radcy Górniczego. Również Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu a takze Politechniki Wrocławskiej nadając mu tytuł dr ing B. C.

Szereg wysokich odznaczeń otrzymał także [...] w roku jubileuszu Królewskiej Huty z okazji stulecia, otrzymał Order Czerwonego Orła III klasy ze wstęgą.

Zawsze miał ciepłe serce dla robotników i robił dla nich wszystko, co mógł. Zmarły odegrał także doniosłą rolę w administracji Gliwic, przez szereg lat pracował jako radny miejski i radny sztabowy na rzecz błogosławieństwa gminy.

Aktywnie działał także w organach kościelnych gminy ewangelickiej, zwłaszcza jako członek zarządu protestanckiego synodu okręgowego dla okręgu Gliwic.

W październiku 1902 roku Karl Jüngst przeszedł na emeryturę. Mógł spędzić wspaniały i zasłużony wieczór życia ze swoimi dziećmi i wnukami. Wybitne cechy charakteru zmarłego, zwłaszcza jego prostolinijność, otwartość umysłu i szlachetne maniery sprawiają, że z wielką czcią wspominają go wszyscy bliscy mu ludzie, nawet za grobem na zewnątrz.

OW nr 223 z 27.09.1918 r.

Gottfried Julius Fritz (10.09.1877 – 17.03.1936)

Starszy dyrektor górniczy A. D. i Bergassesor.

17 marca 1936 roku zmarł niespodziewanie wieloletni kierownik kopalni Cleophas pod Katowicami na polskim Górnym Śląsku, starszy dyrektor górniczy (w stanie spoczynku). D., asesor górniczy Fritz Jüngst.

Pan Jüngst urodził się 10 września 1877 roku w Gliwicach jako syn dyrektora tamtejszej Huty, Bergrata dr. ing. Carl Jüngsta. Po ukończeniu gimnazjum w Gliwicach pracował jako pasjonat górnictwa w górnośląskim okręgu przemysłowym, następnie studiował na uniwersytecie w Monachium, a później w akademiach górniczych w Aachen, Clausthal i Berlinie. W marcu 1904 zdał egzamin na asesora górniczego i następnie rozpoczął służbę w stowarzyszeniu interesów górniczych w Oberbergamtskreis Dortmund w Essen. W styczniu 1905 roku pan Jüngst w imieniu Nadreńsko-Westfalskiego Syndykatu Węglowego pojechał na Wystawę Światową do Liège, aby samodzielnie zorganizować tam wystawę syndykatu i zarządzać nią. Po sfinalizowaniu tej transakcji pan Jüngst pracował od stycznia do marca 1906 roku w kierownictwie firmy Disconto w Londynie. W marcu 1906 roku został wyznaczony przez Stowarzyszenie Górnicze w Essen do prowadzenia akcji ratowniczej podczas wypadku w kopalni Courrieres i za swoje zasługi otrzymał francuski medal ratunkowy. Po powrocie ponownie pracował w Stowarzyszeniu Górniczym w Essen jako przedstawiciel dyrektora zarządzającego. 1 stycznia 1907 roku pan Jüngst rozpoczął służbę w przedsiębiorstwie górniczym Georg von Giesche Erben we Wrocławiu, jako dyrektor kopalni Cleophas. Pod jego kierownictwem kopalnia została zmodernizowana, a produkcja znacznie wzrosła. Podczas wojny światowej, po krótkim przeszkoleniu wojskowym, pan Jüngst przybył do Sofii w grudniu 1916 roku jako komisarz pruskiego Ministerstwa Wojny ds. bułgarskiego górnictwa węgla kamiennego, a później w kwietniu 1917 roku do Konstantynopola jako szef techniczny wydziału górniczego Ministerstwa Wojny. Pod koniec listopada 1917 r. pan Jüngst powrócił do obowiązków dyrektora kopalni Cleophas. Po tym jak znaczna część majątku Giesche, w tym kopalnia Cleophas, przypadła Polsce w związku z wytyczeniem granicy, pan Jüngst został przejęty przez nowo utworzoną dla tego terenu spółkę akcyjną (Giesche Sp. Akc. Katowice). utrzymując dotychczasowe stanowisko i został zastępcą powołanego członka zarządu. Ze względów ekonomicznych kopalnię Cleophas zamknięto pod koniec stycznia 1932 r., a pan Jüngst przeszedł na emeryturę 1 lipca 1935 r. po ponad 28 latach pracy. Nie cieszył się długo tym spokojem.

Pan Jüngst był żonaty i miał pięcioro dzieci. Każdy, kto znał pana Jüngsta, z pewnością będzie miał o nim trwałą pamięć nawet po śmierci.