Karl Ludwig (7.06.1831 – 25.09.1918)

Urodził się w Lingen w Dolnej Saksonii w licznej rodzinie kaznodziei i przewodniczącego rady kościelnej Christiana. W 1854 roku ukończył Akademię Górniczą w Clausthal i rozpoczął pracę w górnictwie. Po złożeniu egzaminów górniczych został zatrudniony w hucie „Rote Hütte” w Harcu, gdzie został mianowany mistrzem hutniczym. 

Wiosną 1871 roku przeniesiony został do Odlewni Żeliwa w Gliwicach i w latach 1872–1902 kierował zakładem, przewodnicząc jednocześnie Towarzystwu Niemieckich Odlewni Żelaza. Pod jego dyrekcją zakład gruntownie zmodernizowano. Był znany z dbałości o pracowników. Inicjował powstanie szkoły zawodowej oraz kasy zapomogowej, rozbudowę kolonii robotniczej z łaźnią, jadalnią i ogrodem. Kierował również Urzędem Hutniczym w Ozimku. Angażował się w życie Gliwic: był członkiem magistratu i rady w gminie ewangelickiej, deputowanym do synodu ewangelickiego i kuratorem Szkoły Maszynowej i Hutniczej. W uznaniu zasług udekorowano go Orderem Czerwonego Orła III klasy. Był uznanym naukowcem, wykładał hutnictwo w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu, a w 1911 roku Wyższa Szkoła Techniczna we Wrocławiu nadała mu tytuł doktora honoris causa. Był współtwórcą i członkiem rady Hut Żelaza Górnego Śląska.

Z okazji odejścia Jűngsta na emeryturę, zorganizowano wielkie uroczystości. Pożegnanie zaczęło się na terenie odlewni. Następnie, wieczorem zorganizowano przemarsz przez miasto blisko ośmiuset osób, niosących pochodnie i lampiony z orkiestrą garnizonową na czele. Pochód dotarł pod dom państwa Jüngst na ul. Dworcowej 29. Równocześnie na terenie odlewni przeprowadzono iluminację wielkiego pieca widoczną w całym mieście. Na szczycie wielkiego pieca stanęły pięciometrowej wysokości inicjały jubilata w ozdobnym obramowaniu. Następnie pochód wrócił do zakładu, gdzie celebrowano pożegnanie w gospodzie, znajdującej się na terenie odlewni. Równie uroczyste pożegnanie przygotowały władze miasta w sali teatru. Wśród portretów cesarza Niemiec i dostojnego jubilata, przy dźwiękach orkiestry żegnały Jüngsta władze Gliwic, oddelegowani na tę uroczystość wysocy urzędnicy z Berlina i przedstawiciele urzędów górniczych z terenu Niemiec. Podkreślano zasługi Jüngsta zarówno dla zakładu, którym kierował, jak i dla miasta, akcentując jego działania socjalne i osiągnięcia naukowe. W uznaniu zasług udekorowano go Orderem Czerwonego Orła III klasy. 

Od współpracowników Jüngst otrzymał na pożegnanie album, w którym znalazły się fotografie urzędników z nim współpracujących oraz zdjęcia samego zakładu i otoczenia. Po uroczystościach odprowadzono Państwa Jüngst na dworzec, skąd wyjechali, by osiąść na stałe w Berlinie, jednak w 1913 roku, po śmierci żony, Jüngst wrócił do Gliwic.

Jüngst był dwukrotnie żonaty – po raz pierwszy z Elwine Seidensticker (26.05.1833 – 21.05.1865). Z trojga ich dzieci, dwoje zmarło na szkarlatynę nie ukończywszy dwóch lat, córka Marta (29.04.1865 – 8.06.1919) wyszła za mąż za gliwickiego pastora Konrada Schmidta. Pochowani są na Cmentarzu Lipowym, ich grób zachował się jako jeden z nielicznych.

Elisabeth Georgine Anna Julia Martha Jüngst (1861 Lauterberg – 1863 Lauterberg)
Georg Heinrich Gottfried Julius Jüngst (1862 Lauterberg – 1863 Lauterberg)
Theodora Clara Mathilde Caroline Martha Jüngst (1865 St. Andreasberg – 1919 Gliwice) 

Zmarł w Gliwicach i został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Hutniczym, razem z żoną Mathilde, synami Paulem i Fritzem oraz wnukiem Fritzem. 

OW nr 223 z 27.09.1918 r.

Gottfried Julius Fritz (10.09.1877 – 17.03.1936)