Cmentarz Hutniczy w Gliwicach / Der Hüttenfriedhof in Gleiwitz

Biografie pochowanych osób / Biografien

 

 

Friedrich Knappe

4.04.181117.03.1892

 

 

Wieloletni rektor szkoły hutniczej, w której przeszedł wszystkie szczeble pracując w latach 18461874. Współzałożyciel stowarzyszenia „Liedertafel”, gdzie w latach 1849–1852 był członkiem zarządu i nauczał śpiewu.

Ożenił się z Berthą ur. Kosack, mieli dwoje dzieci. Syn Fritz (ur. 11.08.1838 OW nr 37 z 10.09.1838) zginął na wojnie w 1866 roku, córka wyszła za mąż za .. Kaufmanna z Królewskiej Huty.


fotografie w albumie zdjęć Wilhelma Beermanna znajdującym się w zbiorach Muzeum w Gliwicach


Friedrich Knappe

Bertha Knappe geb. Kosack
 

Fritz Knappe

Helena Knappe

 

   

 

„Der Oberschlesische Wanderer”

 

nr 132 z 10.06.1884 r.

 

 

nr 65 z 19.03.1892 r.

 

nr 65 z 19.03.1892 r.

nr 65 z 19.03.1892 r.

   

nr 66 z 20.03.1892 r.

nr 68 z 23.03.1892 r.

   

Śmierć znowu przeniosła jednego z naszych najstarszych obywateli, emerytowanego rektora pana Friedricha Knappe'a, z tego życia do lepszego ze światów.

Friedrich Knappe urodził się 4 kwietnia 1811 roku i około 56 lat temu został młodszym nauczycielem w ówczesnej szkole górniczej Królewskiej Odlewni Żeliwa, gdzie pracował aż do roku 1874. Udekorowany Orderem Korony, w tym ostatnim roku przeszedł zasłużoną emeryturę i na krótki czas zamieszkał u swojej zamężnej córki w Königshütte. Oderwanie od Gleiwitz oraz tęsknota za ukochanymi relacjami skłoniły go jednak wkrótce do powrotu do Gleiwitz, do kręgu starych przyjaciół i wdzięcznych byłych uczniów, którzy zawsze z szacunkiem i chętnie widzieli u siebie starego ojca Knappe'a.
Ten skądinąd zawsze energiczny mężczyzna ostatniej zimy często czuł się źle i przed kilkoma dniami poważnie zachorował i zasnął na zawsze w czwartek, 17 marca 1832 roku.

 Wśród miejscowych stowarzyszeń szczególnie blisko zmarłemu stała się „Liedertafel”, która zachowa jego szczególną honorową pamięć. Pan Rektor Knappe odszedł jako członek honorowy tego stowarzyszenia, po tym jak, będąc współzałożycielem Liedertafel, przez lata 1849–1852 owocnie działał jako pierwszy mistrz śpiewu i członek zarządu.

Jednak życie Zmarłego nie oszczędziło mu ciężkich ciosów losu. Około 15 lat temu stracił swoją wierną towarzyszkę życiową, z którą żył w długim, szczęśliwym małżeństwie, po tym jak wojna roku 1866 zabrała mu jedynego, pełnego nadziei syna.

A jeszcze nie zamknął swoich oczu, by po raz kolejny smakować gorzki smutek rozstania we wszystkich jego wymiarach, gdy kilka dni przed swoją śmiercią dotknęła go druzgocąca wiadomość o śmierci swojego jedynego i ostatniego dziecka, córki wydanej za nauczyciela pana Kaufmanna w Königshütte, która niespodziewanie padła ofiarą krótkiej choroby. *

Teraz w śmierci ponownie połączony jest z tymi, którzy przed nim zostali wezwani do wiecznego spoczynku, a my, stojąc przy jego otwartym grobie, wołamy z sercem pełnym wdzięczności „Requiescat in pace”.

nr 65 z 19.03.1892 r.

   
* Jak widać i wtedy rzetelność dziennikarstwa pozostawiała niekiedy wiele do życzenia. Helena podpisana jest zarówno pod nekrologiem jak i podziękowaniem za udział w pogrzebie. Również Dowerg w nekrologu pisze, że „zmarł w ramionach swojej ukochanej córki”. Ciekawe, jak się czuła czytając informację o swojej śmierci.
   

 

 

Nagrobek symboliczny –

 

 

Materiały źródłowe:

Archiwum Państwowe w Katowicach, Oddział w Gliwicach

Nietsche B., Historia miasta Gliwice, przekł. S.Rosenbaum, Gliwice 2011