24 lutego 1916 zmarł w Gliwicach, nie ukończywszy jeszcze 53 roku życia, po krótkim ciężkim cierpieniu, Królewski Nadradca Górniczy i dyrektor Królewskich Hut Żelaza w Gliwicach i Małej Panwi Reinhold Arns.

Urodzony 21 kwietnia 1863 w Remscheid, uczęszczał do szkół w Remscheid, Elberfeld oraz w Soest i uzyskał tu 29 lipca 1884 świadectwo dojrzałości. Przez Wyższy Urząd Górniczy Bonn przyjęty, jako „gorliwy w górnictwie” odbył swą praktykę od jesieni 1884 do 1885 na kopalniach Eiserfeld w rewirze Siegen i Heinitz przy Saarbrűcken. Gdy 25 września 1885 był gotowy ze swoją próbną praktyką górniczą, zajął się niezbędnymi studiami  na uniwersytetach w Berlinie, Heidelbergu i Akademii Górniczej w Berlinie. 26 lutego 1889 zdał egzamin na referendarza górniczego. Do roku 1892 odbywał dalsze szkolenie jako referendarz górniczy najpierw na kopalni von der Heydt przy Saarbrűcken, w Leutenthal w Harzu i innych miejscach.

W roku 1889 pierwszy raz przybył Arns na Górny Śląsk, który stał się później jego nową ojczyzną. W 1891 przeszedł do Okręgu Administracyjnego w Halle. 4 kwietnia 1893 został mianowany na asesora górniczego. Wkrótce później został zastępcą inspektora do spraw salin (warzelni soli) na Królewskiej Salinie w Dűrrenberg i jesienią 1893 roku przybył do Rűdersdorf. W sierpniu 1894 roku został przydzielony jako pracownik pomocniczy do Królewskiego Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu, gdzie powierzono mu kierowanie wydziałem. Tutaj miał sposobnośćzapoznać się ze stosunkami, jakie później treść jego życia znaczyć miały. Rok 1898 przyniósł mu na zlecenie Urzędu studiowanie instytucji opieki społecznej w Hof, Monachium i Wiedniu.

W następnym roku powierzono mu kierownictwo huty Mała Panew, gdzie 4 grudnia 1899 roku nastąpiło jego mianowanie na dyrektora Huty. Potem, gdy w 1902 roku został najpierw drugim, a następnie pierwszym dyrektorem Królewskiej Huty w Gliwicach, przejął w październiku tego samego roku kierownictwo obydwóch hut. W 1905 roku został mianowany Radcą Górniczym, a siedem lat później awansował na Nadradcę Górniczego.

Poza działalnością służbową w latach 1907–1909 udzielał się honorowo w zarządzie miasta Gliwice. Jego szeroka wiedza i udział w żywym rozwoju niemieckiego przemysłu sprawiły, że z roku na rok  przypadało mu coraz to więcej honorowych funkcji. Tak więc był członkiem Zarządu Wschodnioniemiecko-Saksońskiego Towarzystwa Hut, Związku Zawodowego Śląskich Pracowników Żelaza i Stali Sekcja Bytom, Towarzystwa Niemieckich Przemysłowców Żelaza i Stali, grupa wschodnia w Katowicach, członkiem kuratorium Królewskiej Szkoły Budowy Maszyn i Hutnictwa w Gliwicach, zastępcą przewodniczącego Eisenhűtte Oberschlesien, oddziału Stowarzyszenia niemieckich hutników i wschodnioniemieckiego Syndykatu Surówki Żelaza w Bytomiu, przewodniczącym śląsko-wschodnioniemieckiej grupy Towarzystwa Niemieckich Giserni w Dűsseldorfie i Związku Odlewni E.V. Berlin. Od 1909 roku był członkiem niestałym Urzędu Ubezpieczeń Rzeszy, a od wybuchu wojny członkiem Komisji Rozdziału Surówki Żelaza Fabryki Pocisków Spandau. We wszystkich tych, w części bardzo odpowiedzialnych urzędach, Arns działał z poświęceniem dla królewskiej służby, dla dobra przemysłu i ukochanej niemieckiej ojczyzny, ale też z niestrudzoną gorliwością i pracowitością oraz sukcesami aż do ostatniego tchu.

Dane mu było, jak zawsze sobie tego życzył, odejść z bogatego pracowitego życia w pełni sił. Ze względu ma czystość swego charakteru i prostolinijność był szanowany i honorowany. Każdy kto go znał za życia, także Stowarzyszenie Niemieckich Hutników, będzie go jeszcze długo zachowywać w pamięci.