– gimnazjum katolickie w Gliwicach

14.08.1833 – usunięty karnie (zaatakował kijem nauczyciela)

 IX 1836 – gimnazjum ewang. w Lubaniu

28.06.1841 – Oberschlesische Bergschule, szkoła górnicza założona w Tarnowskich Górach przez Rudolpha von Carnalla,

Wilhelm Blandowski został przyjęty na kurs szkoleniowy jako
1 z 12

8.07.1843 – opuścił szkołę, nie kończąc jej

Podczas jednej z wycieczek szkolnych do kamieniołomu wapienia muszlowego znalazł skamielinę, którą wysłał do prof. Heinricha Goepperta z uniwersytetu we Wrocławiu, który ocenił ją jako bardzo wartościową i nazwał:  Sphaerococcites blandowskianus

Po rezygnacji z zakończenia kursu został wysłany w okolice Koszęcina jako Obersteiger w kopalni rudy żelaza ks. Hohenlohe w Zumpach. Zdobył doświadczenie w wierceniu udarowym głębokich otworów,  wierceniu na bagnach, konstruowaniu maszyn parowych, instalowaniu pomp, przewiercaniu się przez kurzawkę, konstruowaniu wózków, budowie podpór, studiował też geologię Beskidów i Tatr.

25.05.1844 – otrzymał certyfikat jako nadsztygar (Obersteiger)

Po rezygnacji ze stanowiska samodzielnie zapoznawał się z pracą kopalń w Mysłowicach, Chorzowie i Zabrzu, ale również Wałbrzychu, Nowej Rudzie, Złotym Stoku i Miedziance.

1.10.1844 – zgłosił się na ochotnika – żołnierz saperów gwardii w Berlinie wykorzystał możliwość uczęszczania jako wolny słuchacz na wykłady (część z nich była jednak płatna) na Friedrich-Wilhelm-Universität

Przedmioty wybrane przez Blandowskiego:

ogólna historia naturalna

skamieliny formacji skalnych

meteorologia

mineralogia

paleontologia

geologia Śląska i północnych Niemiec

historia rozwoju mięczaków

sejsmologia i wulkanologia

fizyka eksperymentalna

nieorganiczna chemia eksperymentalna
oraz matematyka, algebra i geometria

W Brzegu się nie zameldował, ale podjął pracę jako Fahrsteiger w kopalni „Król” w Chorzowie – do 31.03.1848 r., kiedy to został „poproszony” o opuszczenie zakładu...

4.04.1848 – zgłosił się do wojska (wojna o Szlezwik Holsztyn 1848–1849) i otrzymał tymczasowy patent oficerski. W tej wojnie brał również udział jego starszy brat Berthold (38. pułk piechoty)

XII 1848 – starał się o powrót do służby górniczej, ale nie chciał wracać na Śląsk

Po odejściu z wojska przebywał w okolicach Hamburga, gdzie w 1843 roku założono Muzeum Zoologiczne. Zarządzała nim 8-osobowa komisja, a każdy z członków był również kolekcjonerem. Blandowski utrzymywał kontakty ze Steetzem i Wiebelem, stąd przypuszczenie, że został przez nich wynajęty lub uzyskał wsparcie komisji.

fot.: Georg Neumayer

14.09.1849 – przybył do Adelajdy i rozpoczął zabiegi o posadę geologa u gubernatora stanu Wiktoria. Otrzymał ją po 10 miesiącach, podczas których sporządził mapy stanu Wiktoria, wykazując imponującą wiedzę geograficzną, geologiczną, zoologiczną, botaniczną i etnologiczną. Ponadto okazał się biegłym rysownikiem

1849 – badania geologiczne i paleontologiczne na zachodnim wybrzeżu

1850 – eksploracja Australii Południowej, badania nad rzeką Murray i południowym wschodzie, szkice Aborygenów

1851 – styczeń – badania Aborygenów nad rzeką Guichen, pomiary geodezyjne przy wybrzeżu Warreanga,

          – październik – pola złotonośne Forest Creek

1852 – październik – odkrywa żyłę złota w Spring Gully, projektuje pompę do odwadniania kopalni i finansuje jej wykonanie

Ta część kontynentu przez tysiące lat ewoluowała w całkowitej izolacji. Blandowskiego zafascynowała kultura Aborygenów. Dręczył go ich los i widząc, że ich kultura jest zagrożona, podkreślał konieczność jej zbadania. W tamtych czasach takie podejście było niezwykle rzadkie i nie znajdowało poparcia.

rysunki na podstawie fotografii Blandowskiego wykonał Gustav Mützel

https://www.britishmuseum.org/collection/search?agent=William%20Blandowski

VII 1854 – pierwsza ekspedycja do Środkowej Wiktorii

dwie wyprawy, rysunki z nich zostały przekazane do tworzącego się muzeum i na potrzeby wystawy światowej w Paryżu 1855

23.10.1855 – wystawa fotografii w Instytucie Filozoficznym na ich podstawie stworzono grafiki do Australia Terra Cognita i Australien in 142 photographischen Abbildubgen

Oryginały fotografii nie przetrwały. (Posiadaniem aparatu fotograficznego Blandowski chwalił się już w sierpniu)

XI 1856 – złoty medal za zestaw sześciu arkuszy z ilustracjami, na wystawie Przemysłowego Towarzystwa Wiktorii

6.12.1856 – początek ekspedycji na zlecenie rządu stanu Victoria, wzdłuż dolnego biegu rzeki Murray.

Z 16 ludzi już wkrótce pozostał tylko sam Blandowski ze swym pomocnikiem Krefftem, gdyż pozostałych uczestników zraziły napotkane trudności. W ciągu ośmiu miesięcy obaj podróżnicy przemierzyli 2 tysiące kilometrów, żywiąc się, gdy skradziono im żywność, drobnymi torbaczami i papugami.

Mimo licznych przeszkód udało im się dotrzeć do Adelajdy z 28 skrzyniami, które zawierały 18 tysięcy okazów i setki rysunków.

Po powrocie do Melbourne Blandowski zabrał się za opracowanie zbiorów zgromadzonych podczas tej wyprawy, jednak, gdy nowe gatunki ryb z rzeki Murray nazwał nazwiskami najwybitniejszych członków Philosophical Society of Victoria, okazało się, że opisy tych ryb uznali oni za swoje karykatury i zażądali wyjaśnień.

https://nakrancu.wordpress.com/category/gornictwo/ 

W roku 1858 na łamach prasy oskarżono Blandowskiego, że nie przekazał Muzeum Historii Naturalnej części zbiorów, którą on sam uznał za kolekcję prywatną, gdyż zawierała okazy i rysunki zbierane i rysowane w niedziele. W tej sytuacji Blandowski postanowił opuścić Australię.

Wykłady (o Aborygenach, o geologii, o faunie i florze):

16.11.1859 – Londyn  

 4.01.; 7.01.1860 – Berlin

22.02.1860 – Wrocław  

 6.03.1860 – Chorzów

X 1861; V 1866; II 1868 – Drezno, zostaje wybrany na członka korespondenta Towarzystwa Historii Naturalnej (w Dreźnie mieszkał jego brat Teophil)

IX 1873 – zostaje zamknięty w zakładzie dla psychicznie chorych w Bolesławcu. (Provinzial-Heil und Pflege-Anstalt / Szpital dla Obląkanych Prowincji Śląskiej)

Był to pierwszy, zbudowany od podstaw, zakład psychiatryczny na Śląsku. Wzniesiony został w latach1857–1863 wg projektu architekta Richarda Schillera. Ogromna powierzchnia oraz nowatorskie metody leczenia pacjentów sprawiły, że placówka cieszyła się doskonałą opinią.

Wilhelm Blandowski pochowany został na przyszpitalnym cmentarzu, który znajdował się w pobliskim lesie, a chowano na nim zarówno pacjentów jak i personel szpitala. Cmentarz po II wojnie światowej został najpierw zdewastowany, a później zlikwidowany. Nie zachowały się żadne nagrobki, o układzie cmentarza świadczą jedynie widoczne dawne ścieżki.

W rodzinnym mieście upamiętnia go tablica umieszczona na domu przy ul. Bankowej 4, gdzie spędził ostatnie lata aktywnego życia.